فصل اول

با سلام و عرض ادب و احترام

بنده چند مقاله ای در مورد انسان شناسی خواند هام و سخنرانی های رفتم و چند کتاب در مورد این مبحث مطالعه کردم در این مقدار کم تجربه می توانم بگوییم که هیچی متوجه نشدم و در واقع و گمراه شدم گاهی خودم را با کسانی که موفق شدن مقایسه میکنم می بینم که اونا چیزای دارن که من ندارم یعنی من هیچی ندارم .

اگر از من بخواهید کمی از انسان شناسی بگوییم من هم در جواب میگوییم کمی در مورد آب و خاک تحقیق کنید جهانی اسرار آمیز و دیوانه بار نمی دانم که از کجا برایتان شروع کنم چون نقطه شروع من شاید در روز یا شاید در شب بوده نمی دانم شاید یه عصر غم انگیز شاید بارونی بود شاید اروم مثل یه خورشید بی جان و قرمز نمی دونم من نطقه شروع خودم رو نمیدونم شما رو هم نمی دونم و حالا یه سوال چگونه از چیزی که از اول نمی دانید کجا شروع شده حرف از حال و آینده او میزنید وقتی نمی دانی که دقیقا حکم وجودیت در چه زمانی خورده شد چگونه میخوای حکم بر بودن و زندگی و مقدار آن بکنی ؟

شگفت انگیز است که نمی دانی کجا بودی ؟ ن ؟ و شایدم ترسناک ؟ بستگی داره چقد به مفهموم این کلمات پی برده باشی یا درک کرده باشی ؟

لطفا نظرات خودتون در مورد گفته های بالا بفرمایید تا دو روز دیگه ادامه مقاله رو منتشر می کنم